In oktober 2019 vond na onderzoek op locatie met het toponiem Hazewinkel, aan het einde van Het Broek een spectaculaire opgraving plaats van een boerendorpje uit de Romeinse tijd. Het terrein bij Hazewinkel is zeker 150 jaar bewoond geweest en er hebben minstens vijftien woningen gestaan van lokale boeren in een echt Romeins landschap.

De verrassing zat ’m niet alleen in de omvang, maar ook in wat er is gevonden. Eén boerderij bijvoorbeeld was 42 meter lang."Dat heb ik de twintig jaar dat ik dit werk doe nog niet gezien", zegt Martijn Bink. Hij is een van de archeologen van het opgravingsbedrijf van de Vrije Universiteit Amsterdam die zes weken aan het graven zijn geweest. Zodoende kwamen zij in november 2019 met hoge verwachtingen een aantal proefsleuven graven in Mierlo op het terrein tussen het Eindhovensch kanaal, het Oudven en de Geldropseweg achter de huizen aan de Burgemeester Termeer straat.

Opgraving november 2019

De verwachtingen waren ook hoog gespannen omdat er in 1991 bij ontgronding ten behoeve van een uitbreiding van kassen in dit gebied, objecten uit de Romeinse tijd waren gevonden (zie De Myerlese Koerier 1992 no 1, archeologie 3 door Henk Simons). “Bij het graven van de sleuven werden inderdaad sporen uit de Romeinse tijd aangetroffen hetgeen inhoudt dat er voordat de grond bouwrijp gemaakt zal worden nog nader onderzoek nodig is.” aldus Henk van Sleeuwen van de werkgroep archeologie van HKMyerle.

Op de foto’s zie je waar de proefsleuven gegraven zijn. “Proefsleuven liggen niet langer open dan voor het verwerken van sporen nodig is. Bij aanleg wordt ook standaard een wandprofiel aangelegd en gefotografeerd. De kraanmachinist graaft een of meerdere sleuven en gaat vervolgens de sleuven die bestudeerd zijn, weer dichtgooien.” Op de foto van november liggen nog een aantal sleuven open, op die van maart zie je dat de contouren van waar gegraven is nog zichtbaar zijn.

“Het aantal sleuven is standaard bij dat soort onderzoek, ze beslaan ongeveer 10 procent van de oppervlakte. Ze worden geplaatst met een model dat zo ontwikkeld is dat je zo min mogelijk mist. Dat geeft overigens geen garantie dat je alles weet over het terrein.” weet Henk van Sleeuwen ons uit te leggen.

Resultaten van het onderzoek

Inmiddels is het rapport van het onderzoek ontvangen. Van het gebied is circa 8,5 % via proefsleuven onderzocht. De hoofdpunten uit het onderzoek zijn dat er in het gebied sporen gevonden zijn van vroegere bewoning. Vindplaats 1, gelegen aan de oostzijde van het onderzoeksgebied, - op het kaartje vp1 - omvat twee rijen paalkuilen waarvan over de interpretatie en datering nog enige onduidelijk bestaat. Enerzijds kan het gaan om een zone met houten bijgebouwen (mogelijk een spiekerrij), anderzijds is het ook mogelijk dat hier een boerenerf heeft gelegen. De datering van de aangetroffen paalkuilen ligt waarschijnlijk in de IJzertijd of Romeinse tijd. Als je de archeologische tijdlijn niet scherp voor ogen hebt, kun je op deze pagina de periodes opzoeken. Op de vindplaats 2, aan het noorden van het gebied op een relatief hoog gelegen stuk, zijn de sporen van tenminste vier verschillende houten gebouwen gevonden. Het handgevormde aardewerk zou er op kunnen duiden dat er al in de IJzertijd werd gewoond op deze plek. Anderzijds is het ook mogelijk dat dit aardewerk nog werd gebruikt in de vroeg-Romeinse tijd. Dat de vindplaats in deze periode inderdaad in gebruik was bewijzen twee metaalvondsten een draadfibula (mantelspeld) en een 1ste-eeuws beslagstuk dat heeft behoord tot de sluiting een platenpantser. Deze soort draadfibula werd gedragen in de periode van 1 - 70 na Chr. Vindplaats 4 ligt in het zuidelijke uiteinde van het plangebied en omvat de sporen van een bewoond erf. Op grond van het beeld in proefsleuf 1 is besloten een extra proefsleuf te graven (wp 55) die haaks op de eerst genoemde staat. Je ziet dat op de bijgaande afbeelding. De sporen betreffen greppels, een aantal paalkuilen, een diergraf en twee waterputten. In het kaartje zie je in wp 55 de greppels en waterput ingetekend. De foto van wp 55 laat mooi zien hoe dat er dan in realiteit uitziet. Van het vermoede huis zijn geen resten teruggevonden evenwel zou de grote kuil mogelijk met de plaats van het huis kunnen worden geassocieerd. Het erf kan worden gedateerd in de nieuwe tijd. In de sleuf 55 werden namelijk meerdere fragmenten nieuwetijds aardewerk verzameld. Verder moet de bebouwing al verdwenen zijn vóór ca. 1830, aangezien het op de kadastrale kaart van 1832 niet is afgebeeld.


Wilt u meer lezen van de resultaten dan kan door door het downloaden van het volledige rapport.

Vondsten na de opgraving

Na het dichtgooien van de proefsleuven blijven vaak objecten die in diepere lagen hebben gezeten dicht aan de oppervlakte. Bij regen spoelen ze schoon en kun je ze vinden. Bij latere bewerkingen ten behoeve van de landbouw herhaalt zich dat. Zo werden door leden van de werkgroep archeologie er op deze locatie objecten uit allerlei periodes gevonden op de foto’s hieronder zie je:

1. Vuurstenen waarschijnlijk uit de middensteentijd.
   (8800 v.Chr. – 4900 v.Chr.)
2. Stukje van een glazen armband uit de La Tène periode.
   (450 v.Chr. – 1 v.Chr.)
3. Fragment van Romeins aardewerken wrijfschaal.
   (40 n.Chr. – 400 n.Chr.)

Als je op een van de foto's klikt zie je ze in een groter formaat.

Verder zijn er ook allerlei fragmenten aardewerk en steengoed van ijzertijd tot moderne tijd aangetroffen. De objecten zullen over enige tijd in het Oude Raadhuis worden tentoongesteld.