Toos Sengers hebben in het kader van gesprekken met Mierlonaren naar
aanleiding van 50 jaar bevrijding, haar herinneringen aan 1944 gedeeld.
van O.L.Vrouw
Toen zijn ons vader en ons moeder, onze Noud en ik in de schuilkelder gegaan. Marie en Francine waren bij van Vlokhoven. Het was tegen de avond. We hadden eerst nog de koeien willen halen. We waren al op weg. We hebben ze niet meer naar huis gehaald. We hebben die avond ook niet gemolken.
Toen begonnen de tanks te komen. De tanks gingen over de velden, die dingen gingen overal door. Ze zijn aan het schieten gegaan. Wij waren in de schuilkelder en we hadden een klein spanielke, dat los liep. Want we hadden alle deuren van het huis open. Dat moest voor de druk, als er iets met de (Oudvense) brug gebeurde. En de hond blafte en we zeiden 'we zullen toch eens gaan kijken, want er schijnt vreemd volk in huis te zijn. We gingen naar binnen en het was ook zo. Het zat het vol (Britse) soldaten. En die gaven met het geweer een teken dat het hondje stil moest zijn. Toen vieten we het hondje op en toen was het goed. Onderhand hadden wegezien dat de tanks zich opstelden naar de brug met de infanterie erachter. En toen was het boem, boem en nog eens en daarom vieten wij onze paternoster.
Ze schoten over de nieuwe brug en toen is er een granaat, een Duitse of een Engelse, ontploft in een schuilkelder net over het kanaal bij de nieuwe brug. Bij van Vlokhoven schoten ze een paar tanks in brand, Giebels boerderij helemaal en bij van Vlokhoven ook nog een hooischuur. Daarachter stond ook een tank en we zagen dat ze er daar een paar aan het wegdragen waren.
We zijn in de schuilkelder blijven zitten tot het rustig werd en het eindelijk voorbij was. We zijn gered, denk ik, net als bij Verstappen door het beeldje van O.L.Vrouwke aan de gevel. Niks aan het huis, niks aan het vee. Alleen een scheur in het huis.
bron: Interviews van inwoners van Mierlo over hun oorlogsherinneringen 1940-1945 (RHC Eindhoven)
