Ons Moeder durre scholk (volksgedicht)
Van ons moeder durre scholk Wil ik jullie iets vertellen Hij is heul simpel mar zi meir As heul veul dure bontvellen Ons moeder durre scholk Die was mar van katoen Die droeg ze alle daagen Zô was ze in heuren doen Ons moeder droeg altijd durre scholk Ne bonte vur dur de week Vur de zondig unne witte Die dan wèl heul deftig leek Ik zie ons moeder durre scholk Mi un broôd er tegenan Daor tikte ze dan irst ’n kruiske over Irder zò ze nie ant snijen gon Ons moeder durre scholk Daor kroôp ik zo gèr onder Als ik verleege waar van vrimd volk Of bang van dun bliksum en ut gedonder Onder ons moeder durre scholk (Mar dè wier ons nooit gezeet) Zaat ieder jaor wir un nei kiendje Van al die zûrg han wij gelukkig ginne weet Ons moeder hi op durre scholk Al hil wa luiers opgespeld D’n inne kleine was nog nie druig Of van dun andere war ze alwir uitgeteld Mi ons moeder durre scholk Onder an mi de rechtse tip Poetste ze onze ore Of vegde ze de kruimels van onze lip Ons moeder durre scholk War steeds wir bij de haand We vegde er zelfs onze snotneus an af We waren unne vaaste klaant In ons moeder durre scholk Dè hek oe nog nie verteld Dor werden de bonne in gepeld En de èrpel in gescheld In ons moeder durre scholk Dè waar vruuger zo gesteld Wier op iedere vrijdagaovend Onze voader zun tractement oit geteld As ons moeder durre scholk Tot op d’n draod toe waar versleeten War ie as stofdoek of schotelsslet Bij lange nao nog nie vergeete Onder ons moeder durre scholk Leêfde een tevreeën ziel Die alles op ut ‘hierboven’ liet Ok as er wa te treuren viel Onder ons moeder durre scholk Zaten nie de schonste klirre Mar doar klopte wel ’n heul grôôt hart Waor wij nog heul veul van kunne lirre Op ons moeder durre scholk Wier ons ut bidden nog geleerd Nauw draogen ze niemer nog zonne scholk En leikt bidden host òk wel verkeerd Tegen ons moeder durre scholk Wordt de mik nie mir geweeën Want as die van dun bakker kumt Dan is ie al gesneeën Onder ons moeder durre scholk Was ’t as klein keind goe vertoeven Mar nauw geleuf ik echt toch Dèk dè nie meer zo zô hoeven Ons moeder durre scholk Daor kruip ik nie mir onder Ik ben nie mir verlegen nauw Of bang van hel en donder Onder ons moeder durre scholk Daor zaat gin feministe Mar gezag dè ha ze wel Heur woord war ut lèste, en dè wiste As ik denk an ons moeder durre sholk en wa ze dor allemaal mi deed dan hek doarin echt wel fiducie en dè is dè dè echte liefde heet