Het Kasteel van Mierlo is niet meer te zien, aangezien alles wat er nog van resteert in de grond zit. Tenminste als we afzien van de onderdelen die van het gebouw zijn gehaald en gebruikt bij andere bouwsels in het dorp. Alleen kunnen we die niet meer zo duidelijk lokaliseren. De Kasteelweg en de Trimpert begrenzen het gebied waar het kasteel heeft gestaan. De doorzichtborden en informatieborden ter plaatse geven dat mooi weer. De gemeente Geldrop-Mierlo heeft met ondersteuning van de provincie Noord-Brabant en in samenwerking met de omgevingsdienst Zuid-Oost Brabant en Heemkundekring Myerle een aantal filmpjes laten maken die het kasteel en haar bewoners meer zichtbaar maken. U treft die filmpjes hieronder aan. De producent van de filmpjes is Fransen audiovisuals uit Asten.

U ziet hieronder de volgende 5 filmpjes:
1. Historie en bewoners van het kasteel
2. Uiterlijk en indeling
3. Omgeving
4. Heksenvervolging Mierlo 1595
5. Het verval van het kasteel
en verder
het artikel "Mierlose heksen opgepast" uit het Eindhovens Dagblad van 5 december 2018.

U kunt de filmpjes ook bekijken via Vimeo.

In de eerste video maakt u kennis met de geschiedenis en bewoners van het kasteel. De eerste geschreven bronnen waarin het kasteel vermeldt wordt zijn van 1410, daar wordt beschreven dat Jan Dickbier de bouwer is van het kasteel, dat er zeer waarschijnlijk al tientallen jaren stond. Ook is er sprake van een voorloper van dit kasteel, maar daarover is niet veel bekend. Het kasteel is (door de heren van Mierlo) bewoond tot 1793. Toen verhuisde de toenmalige kasteelheer naar het kasteel van Asten dat in een betere conditie verkeerde. Zie ook het overzicht van de heren van Mierlo. Zie ook de pagina over het kasteel van Mierlo.

naar boven

Het kasteel van Mierlo bestond uit een hoofdburcht met Donjon, keukens, wijnkelder en grijzelkamer (geen kerker maar een kamer boven in de toren), voorburcht met grote binnenplaats, stallen en een hofkapel en de neerhof, een boerderij aan de ingang van het kasteel. Rondom het kasteel was een brede gracht waarin gevist werd en die werd gebruikt voor de bevoorrading van het kasteel. Zover bekend had de gracht geen verdedigingdoel.

naar boven

Rondom het kasteel van Mierlo stond 4 kasteelboerderijen, waarvan de opbrengsten aan de heer van Mierlo toekwamen. Ook de kerk (met bijbehorende belasting voor de parochianen), de molen en de galg waren inkomstenbronnen voor de kasteelheer. Het jachtrecht in de heerlijkheid Mierlo alsmede het visrecht in de verschillende weijers behoorden ook aan de heer toe. In deze video kunt u mooi zien hoe het kasteel gelegen heeft ten opzichte van de huidige inrichting van het gebied.

naar boven

In 1595 was Erasmus van Grevenbroeck heer van Mierlo. Erasmus was een harde heer en net als veel tijdgenoten schreef hij onverklaarbare omstandigheden en onheilen toe aan hekserij. Hij was gedreven in het vervolgen van heksen in de heerlijkheid Mierlo en Lierop. In september 1595 had hij slechts één week nodig om vijf zogenaamde heksen op te pakken, te berechten, te veroordelen en te vonnissen op de brandstapel. In de onderstaande video wordt hier verslag van gedaan onder andere via de woorden van Marie Baeten en Heijl Bellen, twee van de veroordeelde heksen. Wilt u meer lezen over de heksenprocessen kijk dan op het artikel hierover op deze site.

naar boven

Het verval van het kasteel is begonnen zo ongeveer 1648. Erasmus van Grevenbroeck van niet geliefd in Mierlo en dat gold voor meer van de heren. Ook zijn zoon Johan kon het niet recht houden en de bevolking kwam steeds meer in opstand. De heerlijkheidsrechten werden steeds verder beperkt, waardoor de inkomsten voor de heer steeds minder werden. Uiteindelijk waren ze niet meer voldoende om de kosten van onderhoud van het kasteel te dekken. In 1798 werden de heerlijkheidsrechten helemaal afgeschaft en begon de afbraak van het kasteel. Gedeeltelijk werd het gesloopt en het materiaal verkocht voor andere bouwwerken in het dorp. De dorpelingen hebben ook veel materiaal opgehaald zonder de officiële wegen daarvoor te bewandelen. De kasteelhoeven bleven bestaan, zij brachten voldoende op om in eigen onderhoud te voorzien. De neerhof is uiteindelijk in 1930 gesloopt. De kasteelpoort heeft het nog het langste volgehouden, maar tegen een flinke storm in 1948 was die ook niet meer bestand en stortte daarbij in. Nu resteert nog slechts één kasteelboerderij aan de kasteelweg en de restanten van de fundamenten in de bodem in het gebied dat als toponiem Eesbroek of Eestbroek heeft.

naar boven