|
Het Kasteel van Myerle |
 |
Het Kasteel van Myerle De meeste Mierlonaren weten dat Mierlo ooit een kasteel had, er ligt per slot van rekening ook een Kasteelweg. Vlak bij die Kasteelweg lag inderdaad het kasteel. Op de afbeelding hiernaast ziet u het gebied tussen het Loo en de Trimpert liggen, gezien vanaf de Kasteelweg. Het weiland waarover u uitkijkt heeft als toponiem het "Eesbroek" of "Eestbroek". Onder dit weiland liggen de fundamenten van het kasteel nog. Veilig afgedekt met een dikke laag grond.
Om u een impressie geven hoe het eruit gezien zou kunnen hebben met kasteel gaat u met de muis op de afbeelding staan. |
|
Heren van Mierlo (geslachten) 1256 - 1334 Van Rode (/van Mierlo) (uitgebreide beschrijving, klik hier) |
Over de kasteeleigenaren is meer informatie bewaard gebleven dan over het kasteel zelf. Maar er zijn (pen)tekeningen en kopergravures uit de 17e en 18 eeuw van het kasteel, dankzij deze afbeeldingen weten wij toch hoe de middeleeuwse waterburcht er uit heeft gezien. Ook heeft de Heemkundekring Myerle een maquette laten maken. Zoals op de afbeeldingen en de maquette is te zien, en zo wordt het ook in diverse geschriften omschreven, was de burcht een imposant, hoog en massief gebouw. Zo schreef de predikant en schrijver van reisverslagen Stephanus Hanewinkel in 1803: "Nog verder zuidwaarts (van de kerk) ligt het Kasteel, zynde een zeer hoog en zeer oud gebouw..." .Deze omschrijving heeft betrekking op de hoofdburcht, maar het kasteel had ook een voorburcht. De hoofdburcht bestond uit een toren met aangebouwd woongedeelte. Onder de hoofdburcht lagen een wijnkelder en een kerker voor gevangenen. Ook was er in de toren nog een gevangenis met een martelkamer. De voorburcht was ommuurd en op 3 hoeken voorzien van een toren. Op de binnenplaats was een privékapel voor de heer van Mierlo. De heer had het privilege de pastoor van de kapel te benoemen, die tevens de pastoor van de kerk in Mierlo was. De kapel was toegewijd aan 10 zogenaamde Noodheiligen. Ook waren in de voorburcht de paardenstallen gesitueerd. Buiten het kasteel stonden de hofboerderijen die verpacht werden voor inkomsten voor de heer van Mierlo. Het kasteel en dan met name de hoofdburcht bezat een zekere luxe want ze was voorzien van leien daken en we weten dat er ook mergelsteen, hardsteen en sierlijsten in en aan de muren waren verwerkt. Het kasteel was gebouwd in een bestaand vennetje, dat deels als gracht heeft gediend. De hoofdburcht was dubbel beveiligd door water, om die te bereiken moest men eerst over de ophaalbrug naar de voorburcht en vervolgens over de 2e ophaalbrug naar de hoofdburcht. |
Bezig met inladen van de afbeelding. Even geduld.
Beweeg de cursor naar een kleine afbeelding en de vergroting wordt groot getoond.
Boven in de toren van de hoofdburcht was zoals gemeld een tweede gevangenis en een gijzelkamer waar vooral tijdens de heksen processen -eind 16e eeuw- veelvuldig gebruik van werd gemaakt. Dat het een hoog kasteel was blijkt ook uit een verhaal opgetekend in de heerlijkheidsarchieven, over een gevangene die in de gijzelkamer werd vastgehouden en daaruit wist te ontkomen door een gat in de zoldering. Toen hij echter via een raam wilde ontsnappen overleefde hij de val van 12 tot 15 meter niet.  |
.gif "Kasteelpoort aquarel van J. Schellekens. Klik voor vergroting") 
Foto's en schilderij(van J. Schellens) van de (laatste) kasteelpoort
|
Na 1648, het einde van de 80-jarige oorlog, werd het kasteel bijna niet meer onderhouden. Al in 1757 gebruikte men delen van het vervallen kasteel voor een poortgebouw aan de rand van het kasteelterrein (dicht bij de huidige kasteelboerderij). Al vanaf 1765 werd het kasteel voornamelijk door (ver)pachters van het jachtrecht bewoond en in 1795 gedeeltelijk al afgebroken. De heerlijkheid leverde niet genoeg geld meer op om ingrijpende restauraties aan kasteel en bijgebouwen te ondernemen, alleen de hoogstnodige restauraties werden gedaan. De Heren waren feitelijk nog verpachters van het jachtrecht en voerden dat recht vanuit het kasteel uit. In 1736 werd het kasteel, inclusief de hoeve, getaxeerd op 5.000 gulden en dat was evenveel als de windmolen van Mierlo. Dit bedrag geeft aan dat de bouwkundige toestand op dat moment al zeer te wensen overliet. Uit rekeningen van de rentmeesters blijkt dat de Heerlijkheid Mierlo zo weinig opleverde dat dat onvoldoende was om alle kosten te kunnen betalen. De Heer van Mierlo leed jaarlijks een verlies op zijn Heerlijkheid. In 1795 werd het eerste gedeelte van het kasteel gesloopt en begin 1800 was er bovengronds van de hoofdburcht niets meer te zien. De stenen, balken, leien en andere bouwmaterialen waren openbaar verkocht en werden gebruikt voor andere bouwwerken in Mierlo, de kadastrale kaarten geven in 1832 nog wel de contouren aan van de voorburcht. De poort naar het kasteelcomplex is tot omstreeks 1948 als laatste in de weilanden overgebleven. Toen werd deze na een zware storm gesloopt. |
| De kasteelboerderijen was een beter lot beschoren dan de poort. Er staat er nog steeds een aan de Kasteelweg. Deze hoeve is na een ingrijpende verbouwing in gebruik als woonboerderij. Het is een rijksmonument. Oonder aan deze pagina ziet u een aantal afbeeldingen van deze boerderij. U ziet daar ook nog een tweede kasteelboerderij (het Hofgoed). Deze boerderij moest na een brand in 1968/69 helaas worden gesloopt.
Nadat eind 18e eeuw de heerlijke rechten formeel waren afgeschaft, bleven de afstammelingen van de heren van Mierlo wel hun titel voeren maar daar waren vrijwel geen rechten meer aan verbonden. De laatste vrouwe van Mierlo was Leopoldina Louisa van Scherpenzeel Heusch, zij is in 1920 overleden. Daarmee kwam een einde aan bijna 700 jaar Heren van Mierlo van Roelof Rover van Rode tot aan de genoemde laatste vrouwe van Scherpenzeel Heusch. In de jaren 1934-1936 hebben nazaten de laatste bezittingen waaronder boerderij De Zwanenweijer (aan de Trimpert) en de kasteelboerderijen aan de Kasteelweg verkocht. In 1990 werd een bodemonderzoek uitgevoerd naar het kasteel van Mierlo. Daarbij is vast komen te staan dat de fundamenten, of in elk geval een groot gedeelte ervan nog in de bodem aanwezig is, inclusief puinresten en grachten. De locatie van het kasteel ligt als een verlaging (een oud beekdal van de kasteelse loop) midden in een weiland tussen de Kasteelweg en de Trimpert zoals u boven aan deze pagina kunt zien. Sinds kort is een kunstige weergave van het kasteel te zien op de doorkijk- informatieborden aan deze genoemde twee straten. |
 De foto's hierboven zijn van de twee laatst overgebleven kasteelhoeves. Het hofgoed bestaat niet meer omdat die gesloopt is na een brand eind jaren zestig. De andere hoeve bestaat nog steeds en wordt particulier bewoond. De foto's 1 en 2 zijn van het hofgoed. De foto's 3 en 4 zijn van aquarellen van J. Schellekens. Op de foto's 5, 6 en 7 staan beide hoeves. De laatste driefoto's zijn van de nog bestaande hoeve. |
Beweeg de muis over de items: |
